Utrata wartości aktywów trwałych: kiedy przeprowadzać test na utratę wartości aktywów trwałych, jak zdecydować czy utrata wartości faktycznie miała miejsce i jak obliczyć wartość odpisu aktualizującego wg US GAAP, grupowanie aktywów trwałych dla celów obliczania utraty wartości i związane z tym księgowania Wycena bilansowa aktywów i pasywów jest najważniejszą czynnością zamknięcia ksiąg rachunkowych, które stanowią podstawę sporządzenia sprawozdań finansowych. Wycena na dzień bilansowy polega na aktualizacji wartości majątku i zobowiązań do realnej wysokości, tak aby sprawozdanie finansowe przedstawiało rzetelny obraz sytuacji finansowej i majątkowej jednostki. W celu ustalenia, czy dana spółka lub przedsiębiorstwo posiada aktywa, których wartość księgowa jest zawyżona, przeprowadzić należy test na utratę wartości spółki / przedsiębiorstwa. Informację o etapach tej procedury zawiera Krajowy Standard Rachunkowości nr 4 Utrata wartości aktywów (KSR 4). PGE Polska Grupa Energetyczna S.A. Jednostkowe sprawozdanie finansowe za rok 2015 zakończony dnia 31 grudnia 2015 roku zgodne z MSSF UE (w milionach złotych) zakończony… W zamian dokonywany jest test na utratę wartości. Z kolei według art. 44b ust. 1 0 ustawy o rachunkowości wartość firmy powinna być amortyzowana przez okres jej ekonomicznej użyteczności. W przypadku, gdy ustalenie tego okresu jest niemożliwe, ustawa nakazuje amortyzację wartości firmy nie dłużej niż pięć lat. Metodą Vay Tiền Nhanh Chỉ Cần Cmnd Nợ Xấu. Zgodnie z prawem bilansowym wycena aktywów w bilansie powinna być poddawana regularnej ocenie. W sytuacji, gdy pojawią się przesłanki wskazujące na utratę wartości składników bilansu, należy dokonać stosownych odpisów aktualizujących ich wartość. Aby określić, czy taki spadek wartości miał miejsce, wykonuje się testy na utratę wartości aktywów, które stanowią przedmiot rozważań niniejszego artykułu. Zmniejszenie wartości składników bilansu może nastąpić w dwojaki sposób – poprzez odpis amortyzacyjny lub odpis aktualizujący wartość. O ile wykonywanie odpisów amortyzacyjnych nie budzi zwykle większych wątpliwości, o tyle wykonywanie odpisów aktualizujących nie zawsze jest tak oczywiste. Przesłanki, które wskazują na utworzenie takiego odpisu, są bowiem bardzo różnorodne. Kiedy już jednak zostanie ustalone, że zaistniała konieczność dokonania odpisu aktualizującego wartość, nasuwa się pytanie, o jaką kwotę w istocie należy zaktualizować dany składnik aktywów. W tym celu należy wykonać test na utratę wartości aktywów, którego procedura została szczegółowo opisana w Krajowym Standardzie Rachunkowości nr 4 „Utrata wartości aktywów”. Zgodnie z KRS 4 utrata wartości składnika majątkowego następuje w momencie częściowej lub całkowitej utraty zdolności do przynoszenia jednostce korzyści ekonomicznych. Korzyści ekonomiczne należy natomiast rozumieć jako wymierny potencjał przyczyniania się przez składnik majątku (indywidualnie lub wspólnie z innymi składnikami aktywów) do: powstawania i zbywania produktów (wyrobów, usług) i towarów stanowiących przedmiot działalności operacyjnej jednostki oraz utrzymywania inwestycji, z których jednostka, na podstawie uzasadnionych przesłanek, może oczekiwać przyszłych wpływów środków pieniężnych, lub ograniczania przyszłych operacyjnych wydatków pieniężnych, lub zamiany aktualnej jego formy na przyszłe wpływy środków pieniężnych, także gdy można przewidywać łańcuch kolejnych zamian jednej formy składnika aktywów na inne, jednak z perspektywą wpływu, w końcowym ogniwie, środków pieniężnych, lub zmniejszania wydatków z tytułu przyszłej spłaty aktualnych lub przyszłych zobowiązań jednostki1. Chcąc określić utratę wartości, należy ustalić tzw. wartość odzyskiwalną, której wielkość jest uzależniona od wartości handlowej oraz wartości użytkowej aktywów. Wartość handlowa jest równa możliwej do uzyskania cenie sprzedaży netto danego składnika majątku. W sytuacji, gdy ustalenie ceny sprzedaży jest niemożliwe, wówczas za wartość handlową aktywa przyjmuje się jego wartość godziwą, pomniejszoną o przewidywane koszty sprzedaży (z wyłączeniem kosztów finansowych i obciążeń z tytułu podatku dochodowego)2. Wartość użytkowa z kolei wynika z przydatności gospodarczej danego składnika aktywów. W odniesieniu do aktywów trwałych wyznacza się ją jako wartość zdyskontowanych przyszłych korzyści ekonomicznych netto z obiektu oceny utraty wartości, ustaloną przy założeniu dalszego jego wykorzystywania (utrzymywania)3. Wartość odzyskiwalna stanowi wyższą z dwóch powyżej przytoczonych wartości (handlowej i użytkowej). Jeżeli wartość odzyskiwalna jest na dzień bilansowy niższa od wartości bilansowej obiektu oceny utraty wartości, wówczas należy dokonać odpisu aktualizującego wartość tego obiektu do wartości odzyskiwalnej4. Warto zauważyć, że nie wszystkie składniki majątku generują korzyści ekonomiczne samodzielnie. Wówczas test na utratę wartości należy przeprowadzić dla najmniejszej możliwej do wyodrębnienia grupy aktywów, które wspólnie wypracowują korzyści ekonomiczne (tzw. ośrodek wypracowujący korzyści ekonomiczne). W wartości tej należy uwzględnić także aktywa wspólne (aktywa służące kilku różnym ośrodkom) oraz wartość firmy przypadającą na ośrodek5. Pozostałe 52% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników serwisu. Jeśli posiadasz aktywną prenumeratę przejdź do LOGOWANIA. Jeśli nie jesteś jeszcze naszym Czytelnikiem wybierz najkorzystniejszy WARIANT PRENUMERATY. Zaloguj Zamów prenumeratę Kup dostęp do artykułu Zobacz również Windykacja na koszt dłużnika Prowadzenie działalności gospodarczej niesie ze sobą ryzyko napotkania kontrahenta, który nie ureguluje wymagalnych zobowiązań. Powody takich sytuacji są różne. Jednak niezależnie od przyczyny, często jedynym wyjściem okazuje się wszczęcie sprawy sądowej. Warto wiedzieć, że kosztami takiego postępowania można obciążyć dłużnika. Jak to zrobić? Czytaj więcej Jak zaprojektować system alokacji kosztów, który będzie dostarczał wartość dodaną do systemu informacji zarządczej? Wpisując w popularnej wyszukiwarce internetowej hasło „alokacja kosztów”, możemy mieć 90-procentową pewność, że artykuł zacznie się od słów opisujących alokację kosztów jako proces identyfikowania i przypisywania kosztów usług niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej lub innego rodzaju podmiotu. W przeciwieństwie do oceny kosztów – alokacja jest mniej związana z faktyczną kwotą kosztu, a bardziej dotyczy alokacji lub przypisania kosztu do właściwej jednostki w organizacji. Z tej perspektywy alokację kosztów można postrzegać jako narzędzie, które pomaga efektywniej śledzić wszystkie koszty związane z bieżącą operacją, ponieważ każdy koszt jest powiązany z konkretnymi działami lub grupami działów w organizacji. Taka analiza z kolei prowadzi do możliwości weryfikacji procesu i dostarczenia wartości dodanej w zarządzaniu naszym przedsiębiorstwem. Żeby jednak tak się stało, całość musi być spójna, a system alokacji kosztów tak zaplanowany, by był zbieżny z celami organizacji. Czytaj więcej Test na utratę wartości polega na porównaniu wartości bilansowej wybranego elementu aktywów z wartością tzw. odzyskiwalną tego elementu. Obowiązek przeprowadzenia testu na utratę wartości wynika z Międzynarodowego Standardu Rachunkowości 36. Jednostka przeprowadza test na utratę wartości aktywów, zgodnie z procedurami przedstawionymi w standardzie, aby zapewnić, że posiadane przez Jednostkę aktywa są wykazywane w wartości nieprzekraczającej ich wartości odzyskiwalnej. Standard określa również, kiedy jednostka powinna odwrócić odpis aktualizujący z tytułu utraty wartości oraz wprowadza obowiązek ujawniania pewnych informacji. Przesłanki świadczące o utracie wartości aktywów Stwierdzenie, czy nastąpiła utrata wartości poszczególnych aktywów, jest możliwe, w sytuacji wystąpienia przesłanek mogących świadczyć o różnicach pomiędzy wartością księgową a odzyskiwalną aktywa jednostki. MSR 36 wyróżnia dwa źródła powstania przesłanek świadczących o utracie wartości aktywów – zewnętrzne i wewnętrzne, które zostało szczegółowo wymienione w standardzie, ale należy zaznaczyć, iż katalog ten nie jest zamknięty. Ponadto warto wskazać, iż samo przypuszczenie przez kierownictwo jednostki, iż mogła nastąpić utrata wartości poszczególnego aktywa jednostki powinno skutkować przeprowadzeniem testu na utratę wartości. Definicja wartości odzyskiwanej MSR 36 nie przywołuje bezpośredniej definicji pojęcia „utraty wartości”, jednak dla celów porównawczych z wartością księgową danego aktywa jednostki w MSR uregulowano pojęcie „wartości odzyskiwalnej”. Zgodnie z Międzynarodowym Standardem Rachunkowości 36 wartość odzyskiwalną stanowi kwota wyższa z: wartości godziwej (minus koszty) doprowadzenia do sprzedaży lub wartości użytkowej. Wartość godziwa (z uwzględnieniem pomniejszenia o koszty) doprowadzenia do sprzedaży definiowana jest jako wartość (kwota), jaką można by uzyskać ze sprzedaży składnika na warunkach rynkowych. Najlepszym źródłem ustalania wartości godziwej (minus koszty) doprowadzenia do zbycia wybranego elementu aktywów jest umowa sprzedaży (musi być na warunkach rynkowych), pomiędzy stronami transakcji, które są zainteresowane i posiadają odpowiednią ilość informacji. Jednym z warunków sprzedaży jest uwzględnienie kosztów krańcowych, które mogą być związane z czynnościami zbycia danego elementu aktywów. Przy braku ważnej umowy sprzedaży, w sytuacji kiedy dany składnik aktywów znajduje się w obrocie na aktywnym rynku, za jego wartość godziwą pomniejszoną o koszty doprowadzenia do sprzedaży przyjmuje się cenę rynkową składnika aktywów obniżoną o koszty jego zbycia. Przy braku zarówno ważnej umowy sprzedaży, jak i aktywnego rynku na dany składnik aktywów, określenie wartości godziwej pomniejszonej o koszty doprowadzenia do sprzedaży opiera się na możliwie najbardziej wiarygodnych informacjach, którymi jednostka dysponuje na dzień bilansowy. Z kolei wartość użytkowa odzwierciedla wartość z dalszego użytkowania składnika – i jest to suma zdyskontowanych przepływów pieniężnych netto w przyszłości, które są oczekiwane z dalszego wykorzystania danej pozycji. Oszacowanie wartości użytkowej składnika aktywów wymaga szacunku wspomnianych (przyszłych) wpływów i wypływów pieniężnych pochodzących z dalszego użytkowania składnika aktywów oraz z tytułu jego ostatecznego zbycia oraz odpowiedniego zdyskontowania tych przyszłych przepływów pieniężnych. Odpis aktualizujący z tytułu utraty wartości Jeżeli wartość odzyskiwalna składnika aktywów jest niższa od jego wartości bilansowej, wówczas przeprowadzony test stwierdza utratę wartości aktywa. W tej sytuacji Jednostka powinna niezwłocznie od momentu rozpoznania utraty wartości sporządzić odpis aktualizujący poprzez korektę aktywów do poziomu wyznaczonej wartości odzyskiwalnej. Więcej informacji na temat testów znaleźć można na stronie: Nawigacja wpisu Kiedy sporządza się test na utratę wartości aktywów?Obowiązek przeprowadzenia testu na utratę wartości nakłada Międzynarodowy Standard Rachunkowości 36. Zgodnie z MSR 36 test powinien zostać sporządzony dla: wartości firmy powstałej w wyniku przejęcia przedsiębiorstwa, wartości akcji lub udziałów w podmiotach zależnych lub stowarzyszonych, wartości niematerialnych o nieokreślonym okresie użytkowania, np. znaków towarów, receptur i innych autorskich praw majątkowych ujętych w bilansie w efekcie nabycia lub aportu, wszystkich innych rodzajów aktywów (z pewnymi włączeniami uregulowanymi w innych MSR), jeżeli zachodzą uzasadnione przesłanki, że mogła nastąpić utrata wartości tych na utratę wartości niematerialnych o nieokreślonym okresie użytkowania oraz test na utratę wartości firmy należy przeprowadzać co roku, niezależnie od wystąpienia przesłanek utraty wartości tych CMT posiada wieloletnie doświadczenie przy sporządzaniu testów na utratę wartości firmy, akcji i udziałów oraz wartości niematerialnych dla spółek publicznych i przedsiębiorstw rodzinnych. Pomożemy zidentyfikować potrzebę i sprawnie przygotować niezbędną dokumentacje zgodnie z najwyższymi standardami. Ze zjawiskiem trwałej utraty mamy do czynienia wówczas, gdy istnieje duże prawdopodobieństwo, że kontrolowany przez jednostkę składnik aktywów nie przyniesie w przyszłości w znaczącej części lub w całości przewidywanych korzyści ekonomicznych. Jednostka powinna przynajmniej raz w roku przeprowadzić test na ustalenie, czy konieczne jest objęcie środka trwałego odpisem aktualizującym jego wartość. Taki test składa się z dwóch etapów: W pierwszej kolejności należy ustalić, czy wystąpiły przesłanki mające charakter zarówno zewnętrzny, jak i wewnętrzny, wskazujące, że konieczna jest dalsza analiza; wystąpienie choćby jednego czynnika rodzi konieczność dokonania dalszych wyliczeń. W drugim kroku należy ustalić, czy wystąpiła utrata wartości środków trwałych, a jeżeli tak – oszacować wysokość odpisu aktualizującego środki trwałe. Jak ustalić, w jaki sposób podejść do zagadnienia utraty wartości i kiedy konieczne jest dokonanie odpisu na środki trwałe uregulowano w Krajowym Standardzie Rachunkowości numer 4. Krok I. Aktualizacja wyceny Zanim jednostka dokona wyceny bilansowej aktywów na cele ustalenia, czy nastąpiła trwała utrata ich wartości, w pierwszej kolejności powinna ocenić rolę, jaką analizowane aktywa będą spełniały w przyszłej działalności jednostki, a więc określić, które z nich będą dotyczyły działalności operacyjnej, a które inwestycyjnej, a następnie, zgodnie z zatwierdzoną polityką rachunkowości, ustalić poziom wyceny wartości bilansowej poszczególnych składników aktywów. Do aktywów przyporządkowuje się te związane z nimi zobowiązania, rezerwy i przychody przyszłych okresów, które stanowią o możliwości czerpania przyszłych korzyści ekonomicznych z danego składnika aktywów (np. zbycie składnika aktywów mogące nastąpić jedynie nierozłącznie z cesją dotyczącego go zobowiązania). Następnie – na podstawie systemu planowania działalności (pod warunkiem, że jest on godny zaufania i sprawny) należy określić korzyści ekonomiczne, jakie analizowane aktywa przyniosą jednostce w przyszłości. Należności nieściągalne, przedawnione i umorzone w bilansie Pod pojęciem przyszłych korzyści ekonomicznych rozumieć należy tkwiący w danym składniku aktywów lub grupie aktywów wymierny potencjał przyczyniania się w jednostce posiadającej (kontrolującej) ten składnik, indywidualnie lub wspólnie z innymi składnikami aktywów, do: powstawania i zbywania produktów (wyrobów, usług) i towarów stanowiących przedmiot działalności operacyjnej jednostki oraz utrzymywania inwestycji, z których jednostka, na podstawie uzasadnionych przesłanek, może oczekiwać przyszłych wpływów środków pieniężnych, lub ograniczania przyszłych operacyjnych wydatków pieniężnych, lub zamiany aktualnej jego formy na przyszłe wpływy środków pieniężnych, także wtedy, gdy można przewidywać łańcuch kolejnych zamian jednej formy składnika aktywów na inne, jednak z perspektywą wpływu, w końcowym ogniwie, środków pieniężnych lub zmniejszania wydatków z tytułu przyszłej spłaty aktualnych lub przyszłych zobowiązań jednostki. Ważne jest, aby spodziewane korzyści ekonomiczne, zarówno z aktywów wykorzystywanych w działalności operacyjnej, jak i z inwestycji, można było przyporządkować do aktywów wypracowujących korzyści ekonomiczne pojedynczo i do aktywów wypracowujących korzyści ekonomiczne grupowo. Krok II. Sprawdzenie wystąpienia przesłanek wskazujących na możliwą utratę wartości Sprawdzenie wystąpienia przesłanek wskazujących na możliwą utratę wartości środków trwałych pozwala wyodrębnić te aktywa, które w przyszłości prawdopodobnie będą generowały gorsze korzyści ekonomiczne niż pierwotnie zakładano, dlatego też na tym etapie konieczny jest profesjonalny osąd obserwowanych wszystkich wewnętrznych i zewnętrznych informacji o środku trwałym. Jeżeli wystąpi chociażby jeden z czynników wskazujących na możliwą utratę wartości, jednostka zobowiązania jest do dalszej analizy. Polecamy: Prenumerata elektroniczna Dziennika Gazety Prawnej KUP TERAZ! Przykładowe przesłanki wskazujące konieczność dalszego testowania zawiera poniższa tabela: Przesłanki zewnętrzne Przesłanki wewnętrzne okoliczności wskazujące na to, że jednostka może nie uzyskać z przyczyn od siebie niezależnych należnych jej kwot pieniężnych, innych aktywów finansowych, dóbr lub świadczeń odzyskanie kosztów poniesionych na wykonanie długotrwałej usługi jest prawdopodobne pomimo: wątpliwej ważności umowy, toczącej się rozprawy sądowej związanej z umową, niemożności dopełnienia przez jednostkę lub drugą stronę umowy i wynikających z niej obowiązków przewidywany wcześniej rozkład w czasie wpływów pieniężnych spodziewanych z określonego składnika aktywów ulegnie zmianie utrata wartości rynkowej poszczególnych składników aktywów, jaka nastąpiła w ciągu okresu sprawozdawczego, jest znacznie wyższa od utraty, której można było się spodziewać w wyniku upływu czasu i zwykłego użytkowania w ciągu okresu sprawozdawczego nastąpiły lub w niedalekiej przyszłości nastąpią znaczne, niekorzystne dla jednostki, zmiany o charakterze technologicznym, rynkowym, gospodarczym lub prawnym w otoczeniu, w którym jednostka prowadzi działalność lub też na rynkach, do obsługi których aktywa jednostki są wykorzystywane przewidywany jest wzrost kosztów niezbędnych do doprowadzenia do skutkusprzedaży produktów, towarów itp. na rynku instrumentów finansowych i inwestycji, z których jednostka korzysta, wystąpiły niekorzystne zmiany wartości w ciągu okresu sprawozdawczego nastąpiły lub w niedalekiej przyszłości nastąpią znaczne, niekorzystne dla jednostki, zmiany o charakterze technologicznym, rynkowym, gospodarczym lub prawnym w otoczeniu, w którym jednostka prowadzi działalność lub też na rynkach, do obsługi których aktywa jednostki są wykorzystywane w ciągu okresu sprawozdawczego nastąpił wzrost rynkowych stóp procentowych lub innych rynkowych stóp zwrotu z inwestycji i czy prawdopodobne jest, że wzrost ten wpłynie na stopę dyskontową stosowaną do wyliczenia wartości użytkowej danego składnika aktywów i istotnie obniży teraźniejszą wartość spodziewanych korzyści ekonomicznych netto z tego składnika wynikająca z ksiąg rachunkowych wartość aktywów netto jednostki na dany dzień bilansowy jest wyższa od wartości rynkowej lub godziwej akcji/udziałów wyemitowanych przez tę jednostkę dowody na to, że nastąpiło fizyczne uszkodzenie rzeczowych składników aktywów – np. wynika to z ustaleń spisu z natury, meldunków z produkcji, lub utrata wartości zapasów bądź należności wobec niedotrzymania przez kontrahentów terminów zapłaty – o czym świadczy zaleganie określonych składników aktywów, zarówno długo- jak i krótkoterminowych w ciągu okresu sprawozdawczego nastąpiły lub prawdopodobne jest, że w niedalekiej przyszłości nastąpią, znaczne, niekorzystne dla jednostki, zmiany dotyczące zakresu lub sposobu, w jaki wszystkie lub tylko niektóre składniki aktywów są, lub – zgodnie z oczekiwaniami – będą użytkowane jednostka zamierza zaniechać lub restrukturyzować działalność, do której są wykorzystywane określone składniki aktywów lub zamierza zbyć lub zlikwidować jakieś składniki aktywów przed uprzednio przewidywanym terminem dowody świadczące o tym, że ekonomiczne skutki wykorzystania jakichś składników aktywów są, lub w przyszłości będą, gorsze od oczekiwanych można uznać, że wartość niektórych (lub wszystkich) składników aktywów wynikająca z ksiąg rachunkowych na dzień bilansowy jest wrażliwa na wystąpienie innych stwierdzonych okoliczności i zmian. Etap III. Szacowanie odpisu na środki trwałe W pierwszej kolejności należy ustalić, jaka jest wartość księgowa netto (czyli wartość początkowa pomniejszona o dotychczas dokonane odpisy) środka trwałego, a następnie określić jego wartość odzyskiwalną, pod która należy rozumieć wyższą z dwóch wartości: rynkowej (godziwej) lub użytkowej. Jeżeli wartość odzyskiwana jest większa od wartości księgowej, wówczas nie ma konieczności dokonywania odpisu. W odwrotnej sytuacji odpis taki należy ustalić. Jak wprowadzać uproszczenia w rachunkowości dla jednostek mikro Polecamy: Ściągi księgowego – PDF Załóżmy, ze analizujemy środek trwały, który w ciągu ostatniego roku generował straty, a który opisany jest następującymi parametrami: wartość księgowa = 24 mln zł wartość rynkowa = 20 mln zł wartość użytkowa – po zdyskontowaniu wolnych przepływów pieniężnych = 21 mln zł. wartość księgowa wartość odzyskiwalna czy konieczny odpis? wyliczenie odpisu 1 2 3 4 24 mln zł 21 mln zł tak 24 mln zł – 21 mln zł = 3 mln zł Sławomir Ekman Dyrektor Podyskutuj o tym na naszym FORUM Nasza oferta dla podmiotów stosujących krajowe i międzynarodowe standardy rachunkowości obejmuje przeprowadzenie testu na utratę wartości firmy, aktywów niematerialnych, czy akcji/udziałów w innych podmiotach. Zgodnie z MSR 36, test na utratę wartości powinien zostać przeprowadzony dla: Wszystkich rodzajów aktywów (z pewnymi włączeniami wskazanymi w MSR 36 dotyczącymi aktywów, których kwestia uraty wartości została uregulowana w innych niż 36 międzynarodowy standard rachunkowości i sprawozdawczości finansowej) jeżeli zachodzą uzasadnione przesłanki, że mogła nastąpić utrata wartości tych aktywów. Test na utratę wartości przeprowadza się na koniec okresu sprawozdawczego. Wartości niematerialnych o nieskończonym okresie użytkowania, Wartości niematerialnych nie przyjętych jeszcze do użytkowania, Wartości firmy. Test na utratę wartości niematerialnych o nieskończonym okresie użytkowania lub niedostępnych jeszcze do użytkowania oraz test na utratę wartości firmy przeprowadza się co najmniej raz w roku, bez względu na to, czy zachodzą przesłanki do utraty wartości tych aktywów. Powyższe wymagania powodują, że najczęściej realizuje się: Test na utratę wartości firmy powstałej w wyniku przejęcia przedsiębiorstwa, Test na utratę wartości znaku towarowego ujętego w bilansie w efekcie transakcji zakupu lub aportu, Test na utratę wartości akcji lub udziałów w innych podmiotach (zależnych lub stowarzyszonych). Test na utratę wartości wg MSR 36, polega na porównaniu wartości bilansowej z wartością odzyskiwalną składnika (jednego lub zespołu) aktywów stanowiących ośrodek wypracowujący środki pieniężne. Wartość odzyskiwalna składnika aktywów, to wyższa z dwóch: wartości godziwej pomniejszonej o koszty sprzedaży, lub wartości użytkowej. Wartość godziwa to cena, którą otrzymano by ze sprzedaż składnika aktywów lub zapłacono by za przeniesienie zobowiązania w transakcji przeprowadzonej na zwykłych warunkach między uczestnikami rynku na dzień wyceny. Wartość użytkowa to wartość bieżąca, szacowanych przyszłych przepływów pieniężnych uzyskanych z dalszego użytkowania składnika aktywów. Ponieważ wartość godziwa rozumiana jako potencjalna cena sprzedaży bywa często subiektywna, a jej ustalenie może nastąpić dopiero w toku realnej inicjatywy sprzedaży danego aktywa, najbardziej praktyczne i najprostsze jest sporządzenie testu na utratę wartości, poprzez oszacowanie wartości użytkowej. O ile oczywiście przedmiotowe aktywa lub inne podobne do nich, nie są przedmiotem obrotu na aktywnym rynku lub nie były przedmiotem transakcji w niedalekiej przeszłości. Metoda szacowania wartości użytkowej opisana w MSR 36 klasyfikuje ją do podejścia dochodowego wyceny przedsiębiorstw. Wymagany sposób ustalenia przyszłych przepływów pieniężnych i stopy dyskontowej wskazuje jednak pewne modyfikacje jakim musi zostać poddana klasyczna wycena spółki metodą DCF na potrzeby testu na utratę wartości.

test na utratę wartości aktywów